Herkes bir diğeri için öteki, bir diğeri için yabancı, belirsiz ve ürkütücü. Önyargılara hazır bütün söylemler. Benden veya bizden olmayan dışlanmalı, yok sayılmalı ve hatta yok edilmeli … Nefret söylemi zuhur edilir, ince ince dokunur tüm algılarda. Aşağılayıcı, küçük düşürücü, yok edici bir dildir. Yani kendinden olmayanı, farklı olanı kötünün bütün temsilleri olarak kodlar. Her gün okuduğumuz gazetelerde, izlediğimiz programlarda, bazen tatlı bir sohbetin ortasında bir deyimde, güzel bir romanın satır aralarında karşımıza çıkar. Biz fark etmeden bizi ele geçirir. Bazen bir doğal afetin yıkıntıları içinde ilahi adaletin tecellisine duyulan inanca dönüşür.  Faşizan, provakatif dil toplumsal ve bireysel uçurumları gittikçe derinleştirir. Düşmanlarımıza yeni düşmanlar katarız. Kürtler, Ermeniler, Rumlar, göçmenler, Müslimler- Gayrı Müslimler, türbanlılar, laikler, Atatürkçüler, travestiler, eşcinseller, engelliler, Çingeneler,  tecavüzü hakedeneler, güzeller, çirkinler…

​