Tarlabaşı’nı beş kartpostalla anlatmak. Projenin meydan okuyan, provakatif yönü bu.

Kartpostalları bir mecra olarak kullanmamızın sebebi kartpostalların iletişim kurma potansiyeli: Önden ikiye bölünmüş, çoğu zaman güçlü ikonik bir resim ile portrelendirilmiş, ve sırt bölümüne tebrik, not ve düşüncelerimizi yazdığımız posta kartları...
Hem dünya’nın dört bir yanına gönderilen özel ve samimi düşünceler için bir araç olarak, hem de şehirde yeni bir reklam kampanyası yayma platformları olarak hizmet ediyorlar.

Bu projede ise kartpostallar, İstanbul’un merkezinde hızla değişen Tarlabaşı’nı anlatmak için kullanılıyor. Tarlabaşı günceliyle ikilemli, olaylı geçmişiyle derinden lekelenmiş ve “hala turistik olmayan” bir bölge.
Proje, Tarlabaşı’nın son yıllarda yaratılan iki popüler imajını sorgulamayı amaçlıyor. Medya, boşaltılan evler, marjinaller, suç ortamı ve seks işçiliğinden oluşan oldukça basmakalıp bir
imaj çiziyor. Diğer taraftan, gayri menkul yatırımcıları ve resmi makamlar Tarlabaşı’nı, şehrin merkezinde muntazam rezidans blokları ve pırıl pırıl ofislerle Avrupalı bir mahalle (“İstanbul’un Şanzelizesi”) olarak tasvir eden göz alıcı bir reklam kampanyası yürütüyor.
Bu imajların birleşimi, bir mahalleyi tamamiyle kötü göstererek, yeni temiz Tarlabaşı’nın yolunu açmayı amaçlıyor.
Bu iki görüntü arasında mevcut Tarlabaşı'nın çok katmanlı kaotik gerçeği yatıyor.